Pain

Wij, de Hulken zijn weer terug uit la France!
Nu kan ik daar veel over vertellen maar laat ik er eerst één punt uitlichten.
Wát een raar volk, joh!
Het brood wat zij daar bakken en wat voor brood moet doorgaan, heet op zijn Hollands gezegd ‘pen’.
Wel, laat ik er eerst een onwaarheid mee uit de wereld helpen, je kunt er helemaal niet mee schrijven met zo’n pen.
Vermoedelijk dat daar het spreekwoord vandaan komt, “het is met geen pen te beschrijven”!
Echter, je kunt er wel iemand de hersens mee inslaan, gloeiende, gloeiende, wat zijn die krengen hard zeg.
En wij Hulken moesten dat eten voor ons ontbijt e.d.
Nu hebben wij dus erge last van uitgescheurde mondhoeken en versleten verhemelten, zodat het hier heel erg stil is in huize Hulk.
Het volgende punt is, dat je ze absoluut niet kan verstaan!
Ze praten er zó raar dat zelfs de Hulk er met zijn talenknobbel totaal de weg kwijtraakte!
Kijk toilet, paraplu en trottoir begreep ik nog enigszins maar de hele dag riepen ze tegen mij, “bon zwaar”!
Tja, wat moet je daarop terugzeggen, mij viel niets ‘zwaar’?
De Hulk liet zich dus niet zomaar uit het veld slaan en riep gezwind terug “bonbon Block”!
Stonden ze mij toch zo raar aan te kijken en riepen, “Au revaar”.
Nou, wat er nu precies zeer ( Au ) deed bij die gasten, daar ben ik nu nog niet achter maar ik wens ze in ieder geval een prettig verblijf aldaar!